Το ξύλο είναι ένα υλικό που αναπνέει και συνεχώς προσαρμόζει την εσωτερική του υγρασία στη σχετική υγρασία του περιβάλλοντος. Μπορεί δε, να περιέχει ποσότητα νερού μέχρι 75% του υγρού του βάρους.

Μετά την κοπή χάνει βαθμιαία την αρχική του υγρασία μέχρι, να φτάσει την υγρασία του περιβάλλοντος στο οποίο αποθηκεύεται.

Για μία  κατασκευή όπως τα κουφώματα, το φυσικό στέγνωμα δεν επαρκεί μιας και η υψηλή παρουσία υγρασίας στο ξύλο προκαλεί αλλαγές στις διαστάσεις και υπονομεύει την ακεραιότητα του βερνικιού.

Η διαδικασία της φυσικής ξήρανσης διαρκεί το λιγότερο 90 ημέρες, ανάλογα με την εποχή που αυτή συμβαίνει.

Στη συνέχεια η ξήρανση ολοκληρώνεται με τεχνητό τρόπο σε θαλάμους υποπίεσης, όπου η σχετική υγρασία του ξύλου φθάνει το  9 έως 12%. Αφού ολοκληρωθεί η διαδικασία της τεχνητής ξήρανσης, το ξύλο αποθηκεύεται στο χώρο όπου θα γίνει η επεξεργασία για 10 περίπου ημέρες, ώστε να αποκτήσει τη σωστή υγροσκοπική ισορροπία (π.χ. Σε κλίμα με 65% σχετική υγρασία και με θερμοκρασία 20°c η υγρασία του ξύλου σταθεροποιείται στο 12% περίπου).

Στη συνέχεια σκίζεται και επανασυγκολλάται με αντεστραμμένα τα νερά (τρικολλητό) έτσι ώστε να  αυτοεξουδετερώνονται πιθανές φυσικές τάσεις που μπορεί να υπάρχουν ακόμα στο ξύλο μετά από την  διαδικασία της ξήρανσης.

Με αυτήν την τεχνική αποφεύγεται η στρέβλωση της κατασκευής (bending) και έτσι παρόλο που το ξύλο  επηρεάζεται από τους εξωτερικούς παράγοντες αέρα, θερμοκρασία, υγρασία δεν παρουσιάζει καμία μεταβολή στη μορφή του.

Οι συνδέσεις γίνονται με διπλά ή τριπλά μόρσα, ανάλογα με την κατασκευή.

Τα είδη ξυλείας που μπορούν να χρησιμοποιηθούν είναι Μεράντι, Νιαγκόν, Δρυς, Πεύκο, Καστανιά και Ιρόκο. Άλλα είδη ξυλείας όπως το Teak μπορούν να χρησιμοποιηθούν εφόσον ζητηθεί.

 

Βαφές  |  Μηχανισμοί υαλοστασίων  |  Μηχανισμοί παντζουριών  |  Πιστοποιήσεις